No. 42 Flying Wing – baza Murid w Pakistanie

Główną jednostką bezpilotowych aparatów latających Pakistanu jest należące do Sił Powietrznych No. 42 Flying Wing, 42. Skrzydło Lotnicze w bazie Murid w Pakistanie, w prowincji Pendżab. 

Jeszcze z początkiem XXI wieku baza ta była utrzymywana wyłącznie jako zapasowa, z jednostką logistyczną, ale bez latającej. Wcześniej stacjonowały tu samoloty F-86F Sabre z 15. Dywizjonu oraz naddźwiękowe Shenyang F-6, ale później bazę przekształcono w lotnisku wysunięte, gdzie samoloty jedynie się tankowały i uzbrajały w razie potrzeby wykonania misji w tym rejonhie. Szybko rozwój bezpilotowych aparatów latających w Pakistanie sprawił jednak, że sformowano tu kilka dywizjonów różnych systemów bezpilotowych. Łącznie tworzą one 42. Skrzydło Lotnicze, które powstało w 2007 r., wraz z wprowadzeniem do uzbrojenia aparatów bezpilotowych najróżniejszych typów.

Scentralizowane użycie aparatów bezpilotowych na poziomie operacyjnym i operacyjno-taktycznym służy temu, by ułatwić ich wsparcie logistyczne tak ze strony wojska jak i państwowych (głównie) producentów utrzymujących w bazie swoje sekcje serwisowe, a także by ujednolicić taktykę działania oraz procedury operacyjne w jednostkach różnych typów. We współczesnych czasach dystrybucja informacji uzyskanych z poszczególnych aparatów nie stanowi problemy, bowiem mamy sieciocentryczne systemy łączności i dowodzenia, pozwalające na składanie zamówień na rozpoznanie lub działania bojowe nadchodzące z różnych jednostek w czasie rzeczywistym, a już w trakcie realizacji zadań – na wgląd wszystkich zainteresowanych mających odpowiedni autoryzowany dostęp, w dane rozpoznawcze i obrazy przekazywane przez aparaty bezpilotowe.

Dlatego w ramach 42. Skrzydła Lotniczego funkcjonuje sześć dywizjonów bezpilotowych aparatów latających:
No. 60 Strategic Squadron sformowany w 2007 r. jest wyposażony w aparaty GIDS Shahpar Ipakistańskiej produkcji, ich masa startowa to 480 kg, rozpiętość skrzydeł – 6 m, udźwig uzbrojenia – 50 kg, długotrwałość lotu – 7 godzin.
No. 61 Strategic Squadron sformowany w tym samym roku ma aparaty NESCOM Burraq o masie startowej 1000 kg, rozpiętości skrzydeł 9 m, udźwigu uzbrojenia 110 kg, długotrwałość lotu 6-7 godzin. Niedawno wyposażenie dywizjonu uzupełniono aparatami Shahpar I.
No. 62 Strategic Squadron sformowany już w 2003 r. jako samodzielny (później włączony do 42. Skrzydła) jest wyposażony we włoskie bezpilotowe aparaty latające Selex Falco, zakupione przed wprowadzeniem do użycia aparatów własnej konstrukcji. Aparaty tego typu służą wyłącznie do rozpoznania, nie mają uzbrojenia. Ich masa startowa to 750 kg, a rozpiętość skrzydeł 7,2 m. Długotrwałość lotu to 14 godzin.
No. 63 Strategic Squadron – sformowany w 2021 r. jest wyposażony w chińskie aparaty Chengdu GJ-2 znane też jako Wing Loong 2. Są to duże turbośmigłowe aparaty o masie 4200 kg przenoszące 480 kg uzbrojenia, o rozpiętości skrzydeł 20,5 m, mające długotrwałość lotu 32 godziny.
No. 64 Strategic Squadron – sformowany w 2022 r. jest wyposażony w tureckie aparaty Bayraktar TB2. Ich masa startowa to 700 kg, udźwig uzbrojenia – 150 kg, rozpiętość skrzydeł 12 m, a długotrwałość lotu to 27 godzin.
No. 65 Strategic Squadron – sformowany w 2023 r. jest wyposażony w kilka tureckich aparatów Bayraktar Akıncı. Są to największe bezpilotowce w służbie Pakistanu i służą głównie do prowadzenia rozpoznania radioelektronicznego z dużych wysokości oraz obserwacji radarowej pogranicza pakistańsko-indyjskiego. Aparat ma masę startową zbliżoną do 6000 kg, rozpiętość skrzydeł ponad 20 m, długotrwałość lotu to 24 godziny, a pułap lotu sięga 13 500 m. W razie potrzeby może zabrać nawet do 900 kg uzbrojenia kierowanego. Jego napęd stanowią dwa silniki turbośmigłowe.
42. Skrzydło Lotnicze wykonuje głównie zadania monitorowania sytuacji na granicy z Indiami, a także zwalcza wewnętrzną opozycję, bowiem Pakistan zmaga się z Talibami i innymi ekstremistami którzy prowadzą działania nieregularne (partyzanckie) w środkowej i północnej części kraju. Stąd taka gama operacyjno-strategicznych i operacyjno-taktycznych aparatów, dostosowanych do różnych zadań wykonywanych w ramach dwóch wyżej przedstawionych grup. W trzeciej kolejności mogą wykonywać rekonesanse w ramach usuwania skutków klęsk żywiołowych.

Michał Fiszer, współpraca Maciej Herman